Als een 17-jarige na haar HAVO-diploma te hebben gehaald een weekje naar Salou gaat, kun je haar belevenissen zo ongeveer op dagelijkse basis op waarbenjij.nu, reismee.nl of hamba.nl meelezen. En waarom? Omdat als je op reis bent, inspiratie zich op een presenteerblaadje aanbiedt. Toen ik tijdens mijn sabbatical de Camino naar Santiago de Compostela liep en daarna door Zuidoost Azië en India reisde, was dat niet anders:
- Wat doen al die Koreanen op de Camino?
- Wat is de overeenkomst tussen een Indiase nachtbus en een wasmachine?
- Wat is er eigenlijk leuk aan 800 km met 12 kilo op je rug door Noord-Spanje te sjouwen?
- Waarom verbouwt elke Vietnamees rijst, maar eten ze allemaal pho (noodlesoup)?
(Voor een paar antwoorden en nog meer vragen, kijk je hier)
Maar nu ben ik twee maanden weer terug en heb ik zowaar voor het eerst in mijn leven een goed voornemen voor het nieuwe jaar. En luister ik voor het eerst in mijn leven naar een goed bedoeld advies van een leraar, zij het 14 jaar na dato. Mijn goede voornemen is namelijk in 2010 minimaal wekelijks een blog bij te houden. Mijn oude lerares Nederlands, mevrouw Lansdaal, zal er blij mee zijn.
Nu ben ik van nature nogal lui, dus wordt het wekelijks bedenken van een onderwerp een grote opgave. Dus daarom U vraagt wij schrijven. Tot het moment dat er mensen zijn die onderwerpen aandragen, zal ik ze volkomen aselect bepalen met behulp van nrc next. Dat wil zeggen, ik sla de krant van vrijdag open en neem het eerste onderwerp dat ik zie. Voorlopig kan ik alleen maar hopen dat dit niet het hele jaar zo hoeft te gaan.
En maak je geen zorgen, anders dan de gemiddelde 17-jarige die haar nachtelijke escapades in de Sacha beschrijft, beloof ik plechtig de Nederlandse interpunctie-regels te hanteren en het gebruik van overbodige smilies te minimaliseren...
