Tips voor de Amerikaanse wereldreiziger

Het is midden december - korte dagen, winterse buien en kou en de laatste vakantie lijkt eeuwen geleden. Daarom laait bij mij de reiskoorts weer op. Dus blijf ik dezer dagen, als ik in de bibliotheek of een boekenwinkel ben, lang hangen bij de reissectie. Vanmiddag viel mijn oog op The Practical Nomad; how to travel around the world?, één van de vele handboeken voor de wereldreiziger. Al deze gidsen beloven op de kaft hetzelfde: ze staan bol van de praktische tips voor het maken van een wereldreis, zodat je goed voorbereid zelf je weg kan vinden, ver van de gebaande paden. Al is deze anders dan de andere: waar de overige gidsen zijn geschreven voor de Nederlandse of Europese markt, richt deze gids zich op een Amerikaanse doelgroep. En dat is te merken ook.

Zo staat de gids uitvoerig stil bij de noodzaak van het hebben van een paspoort. Sterker nog, er worden meer dan 15 pagina's gewijd aan de uitleg hoe je als Amerikaans staatsburger een paspoort moet aanvragen. Nou weet ik dat Amerikanen slechts zelden buiten de US komen, en voor een middagje cross-border shopping in Canada of Mexico geen paspoort nodig hebben. Maar toch vraag ik me af of iemand die behoefte heeft aan een uitvoerige uitleg hoe hij een paspoort moet regelen, wel toe is aan een individueel geplande wereldreis. Ik ben benieuwd hoe een dergelijk persoon reageert als ie midden in de binnenlanden van Borneo met de enige minibus een lekke band heeft en als enige westerling wordt gedropt in een dorp met koppensnellers. Of wat hij doet als hij bij het verlaten van Mumbai airport belaagd wordt door 40 riksja-wallahs. Is het misschien niet verstandiger te beginnen met een georganiseerde trip naar Europa als je nu nog niet eens zelfstandig genoeg bent om een paspoort te regelen?

Of misschien heeft de auteur gewoon niet zo'n hoge pet op van de gemiddelde Amerikaan. Na ruim 70 pagina's over paspoorten, visa's en douaneformaliteiten (met onder meer de nuttige tip dat het niet verstandig is om een douanebeambte uit te schelden of te slaan), ben ik nu aanbeland in het gedeelte over taal. Dit is met drie pagina's wat kariger bedeeld, omdat

English speakers can get away with speaking only English in almost all of the world

Bovendien is het leren van de lokale taal volgens hem nodeloos ingewikkeld en

not really possible but for the most adept

Heerlijk, zo'n boek wat al je vooroordelen over een land bevestigt! Maar bedenk wel als je de volgende keer ergens in donker Afrika een Amerikaanse reiziger tegenkomt, dat deze reisgenoot letterlijk en figuurlijk van ver is gekomen.